Stones
. 26/09/2016
..
.
.
Jullie
zijn vrij
om deze tekst als een gedicht te beschouwen.
De
stenen - nobele levende wezens
wiens ziel ons leert wat stabiliteit is -
zijn begiftigd met geheugen.
Elk van hen draagt een kleur die feilloos past
bij zijn land waar hij de mogelijkheid heeft
om onze reis te observeren
en te zien
of iemand zijn getuigenis begrijpt.
De kleuren die de stenen dragen zijn
ontelbaar.
Ze zijn soms van steden gemaakt,
soms van dorpen, van holen,
van afgelegen
gebieden, van boskistjes,
van woestijnen, van vloeden,
van ontwortelingen
...
De
ziel van de Plant en de ziel van het Dier
zien de wortels van de Steen.
Alle
planten en alle dieren
zien wat hun ziel ziet.
De ziel van de Mens
ziet ook de
wortels van de Steen,
ook al zijn er mensen die niet zien
wat hun ziel
ziet vanwege
het feit dat ze alleen naar het oppervlak
van de stenen en naar
hun gewicht kijken.
En
toch,
hoeveel hemelse veelzeggende
getuigenissen huizen
er onder hun gehouwen sluiers
!
Sommige werden doortrokken van pijn
afkomstig uit de bloedige slagvelden
en
de ongenezen scheuren.
Anderen onthouden de inspanningen
en de opofferingen gebeurd
namens de opeenvolgende dromen
die aan hun landgenoten werden opgelegd,
weer anderen onthouden de verhevenheden
en de glorietijden die in een ogenblik
werden opgesloten.
De
stenen zijn ook de amalgamen van mineralen.
En er zijn ook pure mineralen,
waaronder het Kristal.
Dit wezen biedt een oneindig veel meer
opmerkelijke
ruimte-tijd, want begiftigd met
de aanwezigheid van een transcendent geheugen
dat door het Geheel kan heen gaan.
Mijn
vriend,
je kunt een vriend met een steen worden.
Wanneer zo'n vriendschap er
ooit komt
om het daglicht te ontdekken,
dan zullen al je nachten niet worden
wat ze waren.
Dan zul je je herinneren
hoe werkelijk reizend en stabiel te
zijn.
..
.
You are free
to consider this text as a poem.
Stones - noble living creatures
whose soul teaches us
what stability is -
are endowed with memory.
Each one of them appears
in a
colour that suits without fail
to its landscape where it can observe our
itinerary
and see if someone grasps its testimony.
The colours the stones take
on are countless,
they can be made of town
or of country, or of hermitage, of
cavern,
of sylvan setting, of desert, of flood,
of uprooting ...
The soul of Plant and the soul of Animal
see the roots
of Stone.
All plants and all animals see what their soul sees.
The soul of
Human also sees the roots of Stone
despite the fact that some humans do not see
what their soul sees because those humans gaze
upon nothing but the stone
surface
and weight.
However,
there is such an amount of
celestially
eloquent testimonies
under all their lapidary veils !
Some of them are imbued
with suffer stemming from bloody battles
and unhealed sores.
Some others
remember endeavours and sacrifices
occurred in the name of the successive
dreams
imposed upon their peers,
while still others
talk about elevations and
splendours
of a time embraced within one moment.
Stones are also amalgams of minerals.
Thus, there also
are pure minerals
and among them Crystal.
This being provides a space-time
infinitely more singular because of
the presence of a transcendent memory
able
to go through All-That-Is.
My friend,
you can become a friend with a stone.
When
such friendship comes out in daylight,
all your nights will no longer be what
they were.
Then you will remember how to be genuinely
itinerant and stable.
.
.
..
.
.
Vous êtes libres
de considérer ce texte comme un
poème.
Les pierres - nobles êtres vivants
dont l'âme nous
enseigne
ce qu'est la stabilité - sont dotées de mémoire.
Chacune d'elles revêt
une couleur
qui sied sans faute à sa contrée
où il lui est donné d'observer
notre itinérance
et de voir si quelqu'un saisit son témoignage.
Les couleurs
que les pierres revêtent
sont innombrables : tantôt de ville,
tantôt de
bourgade, d'ermitage,
de caverne, d'écrin sylvestre,
de désert, de déluge,
de
déracinement ...
L'âme
de la Plante et l'âme de l'Animal
voient les racines de la Pierre.
Toutes les plantes et tous les
animaux voient
ce que leur âme voit.
L'âme de l'Humain voit aussi que
la Pierre
a des racines, même s'il y a
des humains qui ne voient pas ce que
leur âme
voit, le regard de ceux-ci
ne se posant que
sur la surface des pierres
et leur
poids.
Et pourtant,
que de témoignages célestement éloquents
sous leurs étoffes lapidaires !
Certains sont imprégnés de souffrance
issue de
batailles sanglantes
et de déchirements non cicatrisés.
D'autres se souviennent
d'efforts et de sacrifices
advenus au nom des rêves successifs
imposés à leurs
semblables, d'autres encore
parlent d'élévations et de splendeurs
d'un temps
enfermé en un instant.
Les pierres sont aussi des amalgames de minéraux.
Il y
a donc aussi des minéraux purs
parmi lesquels le Cristal.
Cet être offre un
espace-temps infiniment
plus que singulier, car empli de présence
d'une mémoire
transcendante
capable de traverser le Tout.
Mon ami, tu peux devenir ami avec une pierre.
Quand
une telle amitié voit son jour,
toutes tes nuits ne seront plus ce qu'elles
étaient.
Tu te souviendras alors comment être
véritablement itinérant et
stable.
.
..
FlorRaison Whisper
Pictures 1 (Stonehenge, England), 2 (Musée Champollion à Figeac, France)
and 3 (Avebury, England)
by Harm Kuijers
Picture 4 (Een straat in Rotterdam, Nederland) and text
by Irénée Sikora
in cooperation with ▽⬜△
CONTACT
your Comment(s) below
and/or florraison.irenee@gmail.com
. .
You can click on the photos to see them in a better
resolution
Important Notice Nl-Eng-Fr
FlorRaison© Copyright
Donations
No comments:
Post a Comment